در صورت پرداخت نکردن حق شارژ توسط یکی از ساکنین در یک ساختمان، براساس مقررات ماده 10 مکرر قانون تملک آپارتمان ها مدیر یا هیات مدیره ساختمان می تواند با مراجعه به مجتمع قضایی محل سکونت اظهارنامه ای برای مالک یا مستاجر واحد مربوطه ارسال کرده، و ریز بدهی را قید ومطالبه کند. اگر مالک یا مستاجر تا مدت زمان 10 روز بدهی خود را تسویه نکند، مدیر با مراجعه به اداره ثبت محل به استناد اظهارنامه میتواند درخواست اجرائیه کند؛ اگر در این صورت هم بدهی معوقه پرداخت نشد، مدیر با مراجعه به دادگاه حقوقی به استناد تبصره یک ماده 10 قانون شکایتی علیه مالک یا مستأجر، شکایت خود را تنظیم می کند، و دادگاه خارج از نوبت به شکایات آنها رسیدگی می کند. در این حالت، دادگاه می تواند فرد را ملزم به تسویه حساب کرده و حتی می تواند او را به پرداخت دو برابر بدهی مجبور کند، همچنین بر طبق این شکایت دادگاه می تواند محرومیتهای قانونی مانند قطع خدمات مشترک از جمله شوفاژ، تهویه مطبوع، آبگرم، گاز و غیره را برای بدهکار در نظر بگیرد.
لازم به ذکر است که هزینه های آپارتمان نمی تواند خارج از عرف باشد، به طور مثال نمی توانید برای آپارتمانی که آسانسور ندارد سایر مالکین را مجبور به پرداخت هزینه جهت نصب آسانسور کنید، بلکه هزینه های ساختمان شامل ایزوگام پشت ساختمان، نظافت مشترکات آپارتمان و یا خرابی های متداولی می باشد که قبلا مالکین از مزایای آن نفعی برده اند و نقص آنها سبب بروز مشکل شده است.[:]
ارسال دیدگاه